Historia szkoły

W roku 1916 Powiatowa Rada Główna Opiekuńcza zajęła się organizacją szkolnictwa i zapewnieniem podstaw rozwoju. Oprócz gimnazjów męskiego i żeńskiego założone było Seminarium Nauczycielskie Męskie, nawiązujące do tradycji pierwszego seminarium nauczycielskiego założonego w Łowiczu w  1804 roku przez biskupa płockiego - Michała Poniatowskiego. Przy seminarium rozpoczęła działalność szkoła ćwiczeń, która stanowiła niezbędny teren praktyki pedagogicznej dla kandydatów na nauczycieli.

1 września 1918 r. seminarium i szkoła ćwiczeń zostały upaństwowione. W roku 1919 dyrektorem seminarium został    dr Władysław Rogowski, który  przyczynił się nie tylko do rozwoju szkoły ćwiczeń, ale także do przekształcenia seminarium  w siedmioklasową szkołę powszechną. Pozyskał on na szkolne pomieszczenie budynek kanonii przy Rynku Kościuszki - dzisiejszym Starym Rynku.

Szkoła ćwiczeń odgrywała istotną rolę w kształtowaniu nowych metod pracy dydaktycznej i wychowawczej. Jako placówka wiodąca w systemie oświaty realizowała ogólne zadania szkolne, a przede wszystkim poszukiwała nowych dróg kształcenia. Zespoły pedagogów podejmowały trudne problemy nowoczesnej pedagogiki, wdrażając podczas procesu lekcyjnego nowatorskie formy pracy, upowszechniane później w innych placówkach.

W 1923 r. szkoła otrzymała budynek pobernardyński, mieszczący się przy ul. Stanisławskiego. W sierpniu 1924  dyrektorem Seminarium i jednocześnie naszej Szkoły został Antoni Perzyna, który pełnił swoją funkcję aż do 1953 r. Przeprowadzony remont kapitalny nowej siedziby umożliwił w sierpniu 1925 r. przeniesienie do niego seminarium i szkoły ćwiczeń. Warunki lokalowe i położenie placówki sprzyjały jej rozwojowi. W ciągu kilku lat powstały pracownie bogato wyposażone   w urządzenia i pomoce naukowe. Nauka w szkole odbywała się według programu obowiązującego             w szkołach powszechnych.

W okresie kampanii wrześniowej gmach szkolny został przeznaczony przez Niemców na szpital wojskowy, a jego wyposażenie zostało zrabowane lub zniszczone. Funkcjonowanie szkoły zostało czasowo zawieszone.  W listopadzie 1939 roku  w Łowiczu ponownie zostały uruchomione szkoły powszechne. Szkołę ćwiczeń przekształcono w Szkołę Powszechną nr 4, a kierownictwo powierzono Stanisławowi Somorowskiemu.

 1 lutego 1945 r., a więc już w 13 dni po wyzwoleniu miasta, pod kierownictwem Józefa Dutkiewicza rozpoczęły się zajęcia szkolne w budynku pobernardyńskim.

W latach powojennych szkoła zaczęła się szybko rozwijać, stąd potrzeba poprawy warunków lokalowych. W 1953 roku dyrektorką szkoły została Cecylia Kiczołowa, z inicjatywy której rozpoczęto planowanie rozbudowy placówki. W latach pięćdziesiątych społeczeństwo Łowicza i powiatu łowickiego żyło wielką akcją budowy Szkoły Podstawowej nr 4 przy Zakładzie Kształcenia Nauczycieli, która miała być oddana do użytku w związku  z uczczeniem Tysiąclecia Państwa Polskiego.

30 maja 1959 roku rozpoczęto budowę. Głównym projektantem został inż. arch. Marian Bucki, a wykonawcą Przedsiębiorstwo Budownictwa Terenowego  w Łowiczu.

W niedzielę 3 września 1961 roku odbyło się uroczyste oddanie do użytku tysiąclatki, pierwszej w powiecie łowickim, ufundowanej wysiłkiem i ofiarnością całego społeczeństwa. Cecylia Kiczołowa złożyła w imieniu rady pedagogicznej, dzieci i młodzieży, gorące podziękowanie za wspaniały dar.

Oto co pisał szkolny kronikarz:

Szkoła została przygotowana na uroczystość otwarcia złożoną pracą wielu osób: grona nauczycielskiego, żołnierzy, rodziców, młodzieży Liceum Pedagogicznego, a także Majorowi Trawińskiemu, kapitanowi Wasilukowi, dyrektorowi Szeszkowskiemu, dyrektorowi Michałkiewiczowi, kierownikowi budowy Józefowi Durce, prof. Gustawowi Gęburze, prof. Józefowi Pobralskiemu, dyrektorowi Pakulskiemu, dyrektorowi Łapczyńskiemu, profesor Gajewskiej, prof. Koteckiemu, prof. Ziemiańczykowi, prof. Serwachowi i prof. Marianowi Moskwie należy się podziękowanie z wpisaniem   do kroniki za ich wielki wkład w budowę szkoły, jak i przygotowania     do uroczystości.

Ministerstwo Oświaty nadało szkole imię Marii Konopnickiej. Oddany do użytku nowoczesny budynek posiadał 12 sal lekcyjnych i pracownie: fizykochemiczną, techniczną, dużą salę gimnastyczną z wyposażeniem, kuchnię, jadalnię, szatnie, urządzenia sanitarne oraz szereg innych pomieszczeń. Już wtedy łowicki artysta Zdzisław Pągowski namalował portret na płótnie patronki szkoły- Marii Konopnickiej oraz obraz na ścianie w holu na parterze przedstawiający postacie    i symbole, które nawiązują do początków Państwa Polskiego.   

Po 40 latach pracy w zawodzie nauczycielskim odeszła na emeryturę Cecylia Kiczołowa. Prowadzona przez nią szkoła była wiodącą w skali województwa.

W 1970 r. dyrektorem szkoły został  Stanisław Pełka. 18 października 1975 r. z jego inicjatywy oraz Komitetu Rodzicielskiego, którego przewodniczącym był Marian Świech - dyrektor ZPP Syntex, a zastępcami Ludomir Goździkiewicz, Stanisław Boguszewski i Maria Pilich ufundowano pierwszy sztandar szkoły. Głównymi fundatorami byli rodzice oraz łowickie zakłady pracy.

Od 1 września 1976 roku funkcję dyrektora szkoły objęła Danuta Łąpieś. W tym też roku uroczyście obchodzono        15 rocznicę działalności szkoły w nowej siedzibie.

10 października 1980 roku świętowano jubileusz piątej rocznicy wręczenia sztandaru i dwudziestolecia szkoły. Uroczystości otworzyła Irena Kamińska, pełniąca od 1 września 1979 roku funkcję dyrektora szkoły. Wśród gości nie zabrakło inicjatorki budowy szkoły - Cecylii Kiczołowej.

W roku jubileuszowym dwudziestej piątej rocznicy powstania tysiąclatki, której historia sięga czasów Komisji Edukacji Narodowej i epoki odrodzenia narodowego, szkoła została uhonorowana medalem 850-lecia Łowicza. 25-lecie obchodzone było 20 września 1986 roku.

Obchody trzydziestolecia szkoły zbiegły się z objęciem funkcji dyrektora przez Ewę Terlicką-Marcinkowską, która pełniła swoją funkcję w latach 1991-1997.

W kolejnym roku szkolnym 1997/98 na stanowisko dyrektora szkoły powołano Marię Lewandowską.

W maju 1998 roku dyrektorem szkoły został Artur Balik. W okresie przygotowawczym do reformy systemu oświaty           z jego inicjatywy został oddany do użytku kompleks sportowy stwarzający uczniom warunki niezbędne do właściwego rozwoju fizycznego.

W drugim roku reformy oświatowej po raz ostatni szkolna sala balowa rozbrzmiewała dźwiękami poloneza,                        a w korowodzie stanęli ósmoklasiści. Czerwiec 2000 roku zamknął okres istnienia ośmioklasowej szkoły podstawowej.

18 października 2001 roku odbył się kolejny jubileusz - tym razem czterdziestolecia Czwórki, a przy tej okazji ufundowany został nowy sztandar, będący repliką pierwowzoru.

1 września 2002 r. dyrektorem szkoły została Marzena Kołaczyńska, której obowiązki w dniu 17 kwietnia 2006 r. przejęła Wiesława Skrzypińska.

Z dniem 1 września 2006 roku dyrektorem szkoły został ponownie Artur Balik.

W 2007 roku budynek naszej szkoły został zupełnie odnowiony, odremontowano także boisko szkolne, które zyskało m.in. bieżnię okólną długości 240 m.